Alumnus aan het woord: Rozemarijn Bruijnes - van der Stoep

Wie ben je?

“Mijn naam is Rozemarijn Bruijnes en woon in Zwolle. Ik heb met veel plezier de Pabo gestudeerd aan Hogeschool Viaa van 2004 tot 2009. Daarna heb ik op veel verschillende basisscholen en het speciaal onderwijs gewerkt als leerkracht. Door de cursus Werkplekcoach die ik volgde, georganiseerd vanuit Viaa, merkte ik dat het coachen mij veel energie gaf. Het leek mij mooi om het onderwijs en het coachen te combineren. Dit heb ik gevonden in mijn huidige baan: inmiddels ben ik nu ruim vijf jaar werkzaam op mbo Menso Alting in Zwolle. Hier geef ik les aan studenten die onderwijsassistent of pedagogisch medewerker in de kinderopvang willen worden. Daarnaast ben ik loopbaancoach van een groep studenten.”

Wat kan je je nog herinneren aan Hogeschool Viaa?

“Wat ik me vooral herinner is de leuke tijd die ik daar heb gehad. Ik heb altijd veel gelachen en het heel gezellig gehad met mijn klasgenoten. Ik heb op Viaa vriendschappen gesloten voor het leven, dus het was echt een waardevolle tijd. De lessen van Henk Grit waren altijd een feestje en keek daar altijd naar uit. Dit kwam vooral door de verhalen die hij vertelde vanuit zijn eigen ervaring. Hierdoor werd de theorie ingekleurd.

Verder denk ik nog regelmatig aan de lessen die we hadden met onze mentor. Deze vonden plaats in de kelder van het gebouw. Een muf en bedompt klein hokje waar we met elkaar diepe gesprekken voerden en veel plezier hadden.”

Denk je nog wel eens terug aan je tijd als student?

“Het gebeurt af en toe dat we als vriendinnen herinneringen ophalen aan de tijd op Viaa, of ik kom ineens iemand tegen in mijn werk of zomaar in de stad, die ik ken uit deze periode. Dan popt er weer van alles op in mijn gedachten uit die tijd. Bijvoorbeeld de survivalweek in de Ardennen, waar ik enorm van heb genoten, maar ook wel veel van heb geleerd.

Bijna wekelijks heb ik contact met twee oud-studiegenoten. Vanaf het begin van de Pabo werden we vriendinnen. Ik vind het echt tof om te bedenken dat we elkaar dus inmiddels al 20 jaar kennen en met elkaar zo’n lange geschiedenis delen. Doordat je op zo’n jonge leeftijd zoveel tijd met elkaar hebt doorgebracht, ken je elkaar door en door. Dit jaar is ook een oud-medestudent van de Pabo gestart als collega bij Menso Alting. Superleuk om elkaar hier dan weer tegen te komen in een andere setting!”

Hoe zorg je ervoor dat jij je kennis actueel houdt? 

“Na al die jaren in het basisonderwijs, was werken in het mbo een flinke omslag voor mij. Vooral door veel in de praktijk te ervaren en vragen te stellen, heb ik mezelf veel nieuwe kennis en manieren van werken eigen gemaakt. Ook hier zijn we constant bezig met het verbeteren van het onderwijs en daar zijn we als team dagelijks mee bezig.”

Weet je nog waarom je toen voor Hogeschool Viaa hebt gekozen?

“Aangezien ik op een gereformeerde basisschool en middelbare school heb gezeten, lag Hogeschool Viaa voor de hand om te kiezen. Toentertijd heette Viaa namelijk de Gereformeerde Hogeschool. Toch was dit niet direct de reden waarom ik koos voor deze hogeschool. Mijn zus had hier gestudeerd en was enthousiast en ik hoorde veel goede verhalen van anderen. Deze verhalen waren niet gelogen, want Viaa bleek een gezellige, kleinschalige, christelijke school te zijn die echt bij mij paste.”

Waarom heb je voor de Pabo gekozen?

“Als klein meisje vond ik het leuk om met jongere kinderen te spelen en hen iets te leren of op hen te passen. Dus dat mijn vervolgopleiding iets sociaals zou worden, was wel duidelijk. Op de havo ben ik gaan twijfelen tussen SPH (nu Social Work) en Pabo. Ik was bang dat ik, als ik voor SPH had gekozen, mijn werk teveel mee naar huis zou nemen. Daarom heb ik dus voor de Pabo gekozen. Dit bleek goed bij mij te passen. Ik mijn huidige baan merk ik dat maatschappelijke zorg en onderwijs best dicht bij elkaar liggen.”

Wat wil je nog kwijt?

“Als ik terugdenk aan de tijd op Hogeschool Viaa, komt er vaak een glimlach op mijn gezicht. Het was een tijd van heel veel doen, veel verslagen maken, maar ook goede gesprekken en lachen. Dat kwam natuurlijk voornamelijk door al mijn leuke klasgenoten! Bedankt allemaal voor de leuke en leerzame periode.”