Alumnus aan het woord: Inge Gordijn

Wie ben je?

“Mijn naam is Inge Gordijn, ik ben 24 jaar en woon in Amersfoort. In 2021 ben ik afgestudeerd als verpleegkundige aan Hogeschool Viaa. Tijdens de opleiding merkte ik dat de zingeving- en ethische kant van het verpleegkundig vak mij in het bijzonder aansprak, met die reden ben ik na Verpleegkunde begonnen aan de studie Humanistiek. Naast deze studie werk ik als verpleegkundige op een woongroep voor mensen met een verstandelijke beperking waar zes bewoners vast wonen en twee kamers beschikbaar zijn voor mensen die in een revalidatietraject of de palliatieve fase zitten. Sinds 2022 ben ik lid van het alumnibestuur van de academie Health Care van Hogeschool Viaa. In mijn vrije tijd breng ik graag tijd door in de natuur en geniet ik ervan om creatief bezig te zijn. Ik houd ook heel erg van reizen. Er zijn nog zoveel plekken in de wereld die ik wil ontdekken!”

Wat is je leukste herinnering aan Hogeschool Viaa?

“Pfoe, lastig. Ik heb zoveel leuke herinneringen waar ik nog regelmatig aan terug denk, het is lastig om daar eentje van te kiezen. In het derde studiejaar ben ik met twee medestudenten 4,5 maand naar Ghana gegaan, om daar stage te lopen in een ziekenhuis. Dit is toch wel een hoogtepunt van mijn studie geweest! Nieuwe mensen ontmoeten, leven in een andere cultuur, de gekke situaties waar we soms in belandden (“This is Ghana for you,” zeiden ze dan), dingen zien en doen in het ziekenhuis die je in Nederland niet gauw tegen komt tijdens een stage (zoals een keizersnede zien, of grote operaties), het reizen door dit prachtige land… Het is zo’n bijzondere ervaring geweest; ik denk er nog bijna elke dag aan.

Daarnaast heb ik veel goede herinneringen aan de SRV- en VTV-lessen. Vooral de rolspellen waren altijd erg grappig. Sommige uitspraken van klasgenoten gaan nog steeds door mijn hoofd als ik een soortgelijke situatie tegenkom in mijn werk. Ik denk altijd met een grote glimlach terug aan de fijne studietijd op Hogeschool Viaa!”

Wanneer is het zaadje geplant?

“De zorg heeft altijd al in mijn hart gezeten. Als kind wilde ik graag huisarts worden. Toen ik ouder was, realiseerde ik mij dat artsen vaak maar kort contact hebben met mensen. Het langer met mensen kunnen optrekken past meer bij mij en daarom ging ik breder kijken welke beroepen in de zorg dat langdurig contact wel kunnen bieden. Uiteindelijk kwam ik tijdens een open dag van een andere hogeschool bij een presentatie over Verpleegkunde terecht. Ik werd steeds enthousiaster en dacht: ‘Ja, dit is wat voor mij!’ De opleiding was gevonden. Via een opleidingsmarkt leerde ik Hogeschool Viaa kennen. Enkele weken later was er een open dag bij Hogeschool Viaa. Ik vond dat er zo’n fijne sfeer heerste! Toen was de hogeschool ook gevonden 😉”

Waren er nog meer redenen waarom jij voor Hogeschool Viaa koos?

“Ik heb heel bewust voor Hogeschool Viaa gekozen. Het is een relatief kleine school, waar je echt als mens wordt gezien. Je bent geen nummer. Dit gevoel had ik al sterk tijdens de open dag en meeloopdagen, maar werd nogmaals bevestigd toen ik mijn PPO-docent Anita Zandbergen ontmoette tijdens de introductieweek: ‘Ha, jou ken ik nog van de open dag!,’ zei ze. Het voelde direct als een warm bad.

Het mensgerichte komt ook terug in hun visie op de verpleegkunde. Bij Hogeschool Viaa kijk je vanuit een holistische mensvisie naar de zorgvragers en diens naasten. Ook de aandacht die de opleiding heeft voor zingeving vond ik erg belangrijk. Als mensen te maken krijgen met ziekte of kwetsbaarheid, merk je dat zingevings- en levensvragen naar boven komen, maar niet altijd tot aan de oppervlakte, om het maar even zo te zeggen. Ik wilde opgeleid worden als professional die daar aandacht voor heeft. Juist wanneer de focus ligt op de ziekte of beperkingen, wil ik luisteren naar wie iemand is en wat diegene belangrijk vindt.”

Heb je nog wel eens contact met je oud-medestudenten?

“Ja, zeker! Toen wij naar Ghana gingen voor een stage, zaten twee andere medestudenten voor hun minor in Noorwegen. In de aanloop naar onze stage/minor zijn we meer met elkaar opgetrokken en bleken we hartstikke goed te klikken! Na de opleiding hielden we contact. We proberen een paar keer per jaar met z’n vijven af te spreken, ook al is het soms lastig te plannen met alle onregelmatige diensten ​​😉. Het is dan altijd alsof we elkaar vorige week nog gezien hebben, heel gezellig! Ook op de alumnibijeenkomsten kom je weer oud-medestudenten tegen. Altijd leuk om te horen welke kant mensen zijn opgegaan!”

Hoe hou jij je werk in de zorg actueel?

“Ik ga naar lezingen over zorggerelateerde onderwerpen en praat geregeld met vriendinnen van de opleiding over werk. We zijn bijna allemaal in een andere sector gaan werken. Hierdoor krijg ik ook mee wat er in andere sectoren speelt. Op mijn werk begeleid ik soms ook stagiaires. Ondanks dat ik zelf nog niet lang geleden ben afgestudeerd, merk ik dat onze stagiaires toch weer nieuwere ontwikkelingen meekrijgen vanuit hun opleiding. Mooi om dan van elkaar te kunnen leren.

Binnen mijn huidige opleiding leren we onder andere beleid te analyseren en adviezen te geven om het beleid humaner te maken. Daarbij zijn wij vrij om beleidsstukken te kiezen die aansluiten bij onze interesse. Ik kies vaak voor beleidsstukken uit de zorg- en welzijnsector. Hierdoor weet ik welke beleidskeuzes gemaakt (gaan) worden, maar leer ik deze bovenal kritisch te analyseren door bijvoorbeeld de politieke discoursen die in het beleid zitten naar boven te halen. Mijn praktijkervaring als verpleegkundige is daarbij erg helpend. Iets kan in theorie mooi klinken, maar in de praktijk zit het soms net wat anders in elkaar.”

Heb je daar een voorbeeld van?

“Vorig jaar heb ik mij gericht op een hoofdstuk van het Integraal Zorgakkoord waarin wordt gezegd dat zorgverleners die nu parttime werken meer uren moeten gaan maken om zo het personeelstekort deels op te lossen. Op het eerste gezicht lijkt dit misschien logisch, maar toch had ik hier mijn vraagtekens bij.

Ik wist namelijk dat veel van mijn collega’s die in deeltijd werken ook mantelzorger zijn of andere zorgtaken hebben. In de literatuur kwam eveneens naar voren dat een groot deel van de zorgverleners mantelzorg verleent; dit aandeel is groter dan in andere sectoren. We kunnen wel zeggen dat zorgverleners meer uren moeten gaan werken, maar dan zullen ze ofwel minder mantelzorg moeten verlenen, wat vervolgens weer opgepakt moet worden door andere zorgverleners, danwel zullen ze alle ballen in de lucht moeten houden, wat de werk- privébalans verstoort en groter risico geeft op uitval van de zorgverlener. In beide gevallen zal de druk op de formele zorg niet verminderen, wat wel beoogt wordt met dit beleid. Dit is iets waar in het Integraal Zorgakkoord niet op ingegaan werd.”

Wat heeft jou als professional geïnspireerd?

“Mijn stage in Ghana heeft er echt voor gezorgd dat ik een andere kijk op de wereld heb gekregen. In Ghana is er een ‘wij-cultuur,’ waar we in Nederland veel meer een gehaaste, individualistische cultuur hebben (gekregen). Wat ik heb ervaren in Ghana is dat mensen veel meer oog hebben voor elkaar. Hoe de Ghanezen met elkaar omgaan, vond ik onwijs inspirerend. Ik probeer nu in mijn werk, maar ook daarbuiten, steeds weer de verbinding met andere mensen op te zoeken. Iemand echt zien. Ik geloof er in dat wanneer we (weer) wat meer naar elkaar zouden omkijken dat de samenleving een stuk zorgzamer en mooier zal zijn.”

Zou je nog iets kwijt willen?

“Als verpleegkundigen gaan we een uitdagende tijd tegemoet. Verpleegkundigen weten vaak heel goed wat er nodig is om menslievende en kwalitatieve zorg te kunnen bieden, maar door bezuinigingen of personeelstekorten is dit niet altijd mogelijk. Ik zou willen meegeven: spreek je hierover uit! Als je weet wat het beste zal zijn voor je zorgvrager, of je mogelijkheden ziet om zorgprocessen beter te verlaten lopen, ga dan het gesprek aan en neem een duidelijk standpunt in. Juist nu heeft de zorg verpleegkundigen nodig die verpleegkundig leiderschap tonen.

En natuurlijk: Kom allemaal naar de alumni-evenementen! Het is hartstikke leuk om oud-studiegenoten te ontmoeten en het is een mooie manier om je weer te verdiepen in relevante en actuele onderwerpen voor ons prachtige vak!”