Is het nu echt zo gevaarlijk om toe te geven aan elementen van vriendschap in de relatie tussen hulpverleners en hun cliënten? Hoe dichtbij en wederkerig mag, of misschien zelfs moet, het onderlinge contact zijn?

Gustaaf Bos, onderzoeker en docent in de zorgethiek bij de Universiteit voor Humanistiek. trapte af met een reflectie op het thema aan de hand van zijn ervaringen in collaboratief onderzoek in de langdurige zorg. Daarbij ging het over de vraag wat een meer intieme, intermenselijke vormgeving van praktijken van langdurige zorg (en onderzoek) kan betekenen voor alle betrokkenen. Hoe verhoudt een vriendschappelijke benadering van de ander zich tot een zorgverleningsrelatie die wordt gekenmerkt door professionaliteit, asymmetrie en verschil?

De lezing van Gustaaf werd opgevolgd door een reactie vanuit cliëntenperspectief door Eva Goedendorp. Eva is door haar ervaring in de psychiatrie nu actief ophaler en inbrenger van cliëntenperspectieven bij Dimence Groep en het Rob Giel Onderzoekscentrum (UMCG).

Na de lezingen gingen de ruim 100 deelnemers uiteen in kleinere groepen voor twee rondes deelsessies met de thema’s:

• Wandelgesprek: onderzoekers als ‘critical friend’ door Marja Jager-Vreugdenhil
• ​Afstand en nabijheid in de zorgrelatie door Annemiek Helmers – klik hier voor de PowerPoint van deze deelsessie!
• Ik heb maar één vriend en dat ben jij door Gerard Oosterlaar
• Wederkerigheid in de Arkgemeenschap door Anouk Helmich e.a.
• Attentioneel zwerven in ontmoetingen met mensen met psychosegevoeligheid door Alke Haarsma-Wisselink 
• Zingevende nabijheid door Henk Stulp – klik hier voor de PowerPoint van deze deelsessie!
• Ervaringsdeskundige hulpverleners over vriendschap in de zorgrelatie door het lectoraat GGz & Samenleving (Windesheim)