Praktijkverhaal #8 - Theologie

Werken met mensen staat centraal op Hogeschool Viaa. Wat betekent dit voor onze studenten die werken of stagelopen in tijden van de coronacrisis? In deze rubriek zijn zij aan het woord.

Vandaag het verhaal van Anne Koopman (22) derdejaars voltijdstudent Theologie, die stage loopt bij Lume, een beweging die vrouwen wil motiveren om het geloof te delen.

“Lume is een beweging van licht en met licht bedoelen we ‘het geloof delen’. Dit doen we door programma’s, blogs en video’s aan te bieden over hoe je ‘licht’ kunt zijn. Niet alleen door middel van woorden, maar ook door bijvoorbeeld eens een bloemetje aan de buren uit te delen. Sinds het begin van het schooljaar loop ik stage bij Lume. Ik houd van schrijven en vormgeving en zocht een stageplek waar ze mijn creativiteit goed konden gebruiken. Ik kende Lume al omdat ik als vrijwilliger blogs voor de site schreef. Mijn stageplek had ik daardoor snel gevonden.”

We misten iets unieks
“In mijn stage mag ik veel blogs en overdenkingen schrijven. Ik kies een bijbelstuk en deel wat het gedeelte voor mij betekent en hoe je, je geloof kunt delen. Ook schrijf ik programma’s voor vrouwengroepen die avonden samen organiseren én ik ben betrokken bij events. Maar toen kwam corona… We moeten allemaal thuiswerken en de events zijn geannuleerd. In eerste instantie dachten we dat we redelijk op de gewone ‘voet’ door konden gaan omdat we veel blogs en video’s online delen. En toch misten we iets unieks. Ook hoorden we verhalen van vrouwen die ineens meer tijd ’s avonds hadden en het contact met anderen misten. We zien corona vooral als een kans en willen onze creativiteit goed inzetten.

Allereerst hebben we de programma’s voor de vrouwengroepen herschreven naar een online programma. Op deze manier kunnen de vrouwen alsnog samenkomen, maar dan middels videobellen. Ook hebben we bijvoorbeeld geëxperimenteerd met Instagram Live. Zo hadden we laatst een video waarin ik live een korte overdenking mocht geven. Heel tof om dit te doen.”

Je ziet niet tegen wie je praat
“Ik vind het persoonlijk een uitdaging dat je door corona creatief en anders moet denken. Zo hadden we een programma waarbij we vrouwen de opdracht gaven om een Indiaas recept te koken en daarna met elkaar in gesprek te gaan. Samen koken en eten gaat niet meer, dus heb ik bedacht dat een van de vrouwen kookt voor de ander en het op de stoep aflevert. Voor de camera kun je dezelfde maaltijd eten en ben je alsnog een beetje bij elkaar. Ook hebben we de gesprekspot – een pot met kaarten met gespreksvragen – omgebouwd naar een PowerPointpresentatie.”

Stap uit je boot
“Helaas gaat mijn spreekbeurt voor een vrouwengroep niet door. Maar ik leer ook van het ‘live’ spreken op Instagram. Je ziet niet tegen wie je praat en je kunt zelf niet plotseling een poos stil zijn en luisteren. Dit vraagt om een goede voorbereiding.” Lachend: “Gelukkig kunnen theologen heel goed en lang praten.

Ik merk dat theologen veel om inhoud geven, maar in deze coronatijd zijn vooral de werkvorm en de lay-out belangrijk. Tegen anderen zou ik willen zeggen: stap uit je boot en doe iets wat je niet eerder hebt gedaan!”

Praktijkverhaal #1 – Michiel, eerstejaars (voltijd)student Verpleegkunde
‘Ik besloot, op eigen initiatief, via WhatsApp de echtgenoten van bewoners te bellen’

Praktijkverhaal #2 – Annelies, tweedejaars (voltijd)student Verpleegkunde
‘In acht dagen stierven er zestien mensen’

Praktijkverhaal #3 – Teresa, tweedejaars (deeltijd)student Verpleegkunde
‘Zingeving verdwijnt niet’

Praktijkverhaal #4 – Mirjam, eerstejaars (deeltijd)student Verpleegkunde
‘Ik stond als verpleegkundige plotseling aan de andere kant van de zorg’

Praktijkverhaal #5 – Henriëtte, eerstejaars (deeltijd)student Verpleegkunde
‘Misschien is corona een grote wake-up call’

Praktijkverhaal #6 – Ilse, eerstejaars (deeltijd)student Verpleegkunde
‘Mogelijk heb ik bewoners besmet’

Praktijkverhaal #7 – Joanne, tweedejaars student Pabo,
‘Je mist de interactie met de leerlingen’