Praktijkverhaal #7 - Pabo

Praktijkverhaal - 7 - Pabo - Hogeschool Viaa

Werken met mensen staat centraal op Hogeschool Viaa. Wat betekent dit voor onze studenten die werken of stagelopen in tijden van de coronacrisis? In deze rubriek zijn zij aan het woord.

Vandaag het verhaal van Joanne Bultman (21) tweedejaars student Pabo, die stage heeft gelopen in groep 3/4 van een christelijke basisschool in Kampen.

Praktijkverhaal - Pabo - Hogeschool Viaa“Het was een rare situatie. De ene dag sta je nog voor de klas les te geven en plotseling zit iedereen thuis. Omdat deze situatie natuurlijk volledig onbekend was voor de school, werd mij eerst gezegd dat ik thuis moest blijven om af te wachten hoe het thuisonderwijs vorm zou krijgen.

Na een week heb ik gebeld met mijn stagebegeleider en werd mij gevraagd of ik invulling wilde geven aan de creatieve vakken. Oftewel, muziekles, dans, kunst en bijvoorbeeld knutselen. Dit vond ik erg leuk om te doen.”

Gesprekjes bij de voordeur
“Zo heb ik een paar weken lang lessen thuis voorbereid en via een YouTube-video of bijvoorbeeld een uitgebreide handleiding, de kinderen les gegeven. Dit was een behoorlijke uitdaging omdat je de interactie met de leerlingen mist. Je hebt geen idee of alles begrepen wordt en goed overkomt. Naast de lessen ben ik samen met mijn begeleider bij de kinderen langs geweest om ze – buiten voor de deur – een lespakket te geven en om even te kletsen.

Ik heb situaties gezien waarbij je je afvraagt of het ideaal is om in les te krijgen. Zo kan er bijvoorbeeld sprake zijn van een gespannen thuissituatie omdat de ouder, om verschillende redenen, niet de mogelijkheid heeft om goed thuisonderwijs te bieden. Tijdens de gesprekjes bij de voordeur gaven we juist aan die kinderen veel tips om geconcentreerd te werken. Bijvoorbeeld door een kookwekker te zetten en na tien minuten schoolwerk, vijf minuten iets anders te doen. Veel ouders zetten de kinderen een uur achter hun schoolwerk, maar dat werkt niet. Helemaal als er van alles om dat kind heen gebeurt, omdat er nog meer mensen thuis aan het werk of aan het leren zijn.”

Op niveau
“Op het moment dat de scholen weer deels opengingen, was mijn stage bijna voorbij. Gelukkig was er nog voldoende tijd om ervaring voor de groep op te doen. Dit was erg fijn en leerzaam. Gelukkig hebben we in de klas gezien dat veel kinderen goed op niveau gebleven waren. Al waren er ook kinderen die iets achterliepen én sommigen die enorm vooruit waren gegaan. Dat laatste is ook erg leuk om te ervaren.

Al met al was het een bijzondere situatie, maar verre van ideaal. Hopelijk wordt deze maatregel niet nogmaals opgelegd.”

Meer praktijkverhalen lezen?

Praktijkverhaal #1 – Michiel, eerstejaars (voltijd)student Verpleegkunde
‘Ik besloot, op eigen initiatief, via WhatsApp de echtgenoten van bewoners te bellen’

Praktijkverhaal #2 – Annelies, tweedejaars (voltijd)student Verpleegkunde
‘In acht dagen stierven er zestien mensen’

Praktijkverhaal #3 – Teresa, tweedejaars (deeltijd)student Verpleegkunde
‘Zingeving verdwijnt niet’

Praktijkverhaal #4 – Mirjam, eerstejaars (deeltijd)student Verpleegkunde
‘Ik stond als verpleegkundige plotseling aan de andere kant van de zorg’

Praktijkverhaal #5 – Henriëtte, eerstejaars (deeltijd)student Verpleegkunde
‘Misschien is corona een grote wake-up call’

Praktijkverhaal #6 – Ilse, eerstejaars (deeltijd)student Verpleegkunde
‘Mogelijk heb ik bewoners besmet’

Een initiatief van lectoraat Zorg en Zingeving